We horen iemand neuriën op de gang. ‘Ah! Daar zul je mevrouw De P. hebben, die krijgen we de hele ochtend al niet te pakken.’ Mijn collega Lisette springt op om de deur open te doen.
Vandaag ben ik voor het eerst in een verpleeghuis in Zeist, waar ik de komende weken Lisette zal vervangen tijdens haar vakantie. Lisette werkt hier al twee jaar, waardoor ze aan het korte stemgeluid op de gang genoeg had om te weten wie het was.
Mevrouw De P. wordt in haar rolstoel de behandelkamer binnen gerold door een verpleegkundige. Die steekt haar duim op en gaat ervandoor wanneer Lisette belooft mevrouw straks terug te brengen naar de afdeling.
‘Hallo! Ben je daar weer? Hoe gaat het met je zoon? Is hij beter? En je kleinkind? Ga je nog op vakantie? Waarheen? Ben je rijk dan? Heb je een rijke man?’ Mevrouw De P. opent direct een spervuur aan vragen aan mijn collega. Lisette beantwoordt ze allemaal met een grote glimlach, terwijl ze het röntgenapparaat klaarmaakt voor gebruik.
Dan ziet mevrouw De P. mij. ‘Wie ben jij dan? Ben jij nieuw? Ben jij ook assistente? Echt waar? Volwaardig assistente? Is dat nou je droombaan? Doe je het al lang? Heb je kinderen? Heb je een vriend? Is hij de man van je dromen? Ga je wel eens uit? Kroeg of disco?’
‘Lieverd, kijk eens even naar mij. Ik wil graag een foto van je maken.’ Lisette staat intussen klaar met het röntgenapparaat. Mevrouw De P. grinnikt. ‘Een foto? Van mij? Hoezo dan? Wil je me boven je bed hangen? Ben je me nog niet zat? Vind je me zo mooi?’ Dan richt ze zich weer tot mij. ‘Zou jij me boven je bed willen? Vind jij me mooi? Zit mijn haar wel goed? Lijk ik niet teut? Ben je eigenlijk wel eens teut geweest? Heb je je vriend wel eens teut gezien? Gaan jullie trouwen?’
‘Ja zeg, je moet wel naar mij kijken, anders kan ik geen foto van je maken.’ Lisette trekt haar wenkbrauwen op, maar haar ogen twinkelen. ‘Ze is wel streng voor me he?’ Mevrouw De P. draait zich om naar Lisette. ‘Maar je houdt toch van me?’ ‘Heel veel, en nog meer als je nu heel even stilzit.’
Nadat de foto gemaakt is, komt de tandarts binnen om de foto te beoordelen. Lisette ruimt intussen de spullen op en mevrouw De P. gaat verder met haar kruisverhoor. We zijn net toe aan mijn kookkunsten en lievelingseten als de tandarts tussenbeide komt.
‘Ik heb goed nieuws voor je, we kunnen een wortelkanaalbehandeling gaan doen op je voortand.’ Mevrouw De P. fronst. ‘Waarom is dat goed nieuws?’ ‘Omdat je tand er niet uit hoeft. Nu kun je je stralende glimlach houden, en lekker blijven eten.’ Mevrouw De P. lacht weer. ‘Vooruit, maar mag ik nu dan weer gaan?’
Even later, als mevrouw weer terug is gebracht naar haar kamer, vraagt Lisette me of ik nog vragen heb over werken op deze locatie. Ik denk na. Na dit spervuur komt er geen vraag meer in me op.